اخرین پست

ساخت وبلاگ

هر سلامی را خداحافظی در پی است و 

 

 

هر شروعی را پایانی ...

 

 

دوسالپیش نوشتن در این وب را آغاز کردم ....

 

 

هر نوشته ام مخاطبی داشت و 

 

 

هر روز مینوشتم به این امید که مخاطب نوشته هایم و یا دوستانم 

 

 

دلتنگی هایم را بخوانند و حال و روزم را بدانند ....

 

 

گاهی نوشتم تا شادی ام را قسمت کنم 

 

 

گاهی نوشتم تا همدردی بیابم برای غصه هایم 

 

 

گاهی نوشتم برای ثبت عقایدم

 

 

گاهی نوشتم برای خوانده شدن

 

 

گاهی برای شنیده شدن !!!

 

 

گاهی برای دیده شدن!!!

 

 

گاهی برای خالی شدن !

 

 

گاهی نوشتم که یادم نرود هنوز نفس میکشم!

 

 

گاهی نوشتم که فراموش نکنم شیوه ی نگارش را !

 

 

گاهی کپی کردم تا نقض کنم قانون کپی پیست را !

 

 

تا بگویم وقتی من و تو احساسمان مشترک است و 

 

 

این وجه اشتراک را جمله ای زیبا به تصویر میکشد

 

 

یعنی من و تو در بک لحظه ما شده ایم !

 

 

پس دیگر کپی کردن و کپی شدن معنایی ندارد !

 

 

گاهی نوشتم برای خاص ترین مخاطب های دنیایم !

 

 

کسانی که حتی نفهمیدند و بعد ازین هم نخواهند فهمید 

 

 

که چقدر برایم خاص بودند !!!

 

 

گاهی فقط نوشتم تا دیگران بگویند چقدر زیباست !!!

 

 

گاهی پنهان کردم بغض های شبانه ام را 

 

 

لا به لای تک تک کلماتی که نوشته شد ...

 

 

گاهی دقیقه ها را گذراندم تا زندگی ام را در

 

 

یک جمله خلاصه کنم و آن را در این وبلاگ

 

 

به ثبت برسانم اما کاش کسی بود که می فهمید ...

 

 

 

در این دنیای مجازی مینوشتم تا از حقیقت های آزار دهنده ی دنیای واقعی دور باشم

 

 

اما گاهی مجبور شدم در این فضای مجازی هم تظاهر کنم !

 

 

تظاهر به خوب بودن

 

 

به شاد بودن

 

 

به آرام بودن

 

 

گاهی تظاهر کردم تا دل دوستانم آرام باشد ...

 

 

گاهی در میان نوشته هایم خدا را گم میکردم و 

 

 

چقدر پریشان و کلافه بودم !

 

 

و گاهی که با یاد او بودم این وبلاگ

 

 

چقدر پر بود از انرژی های مثبت !!!

 

 

گاهی نوشتم برای خودم ...!

 

 

گاهی نوشتم برای تو !!!

 

 

گاهی نوشتم برای جاودانه ماندن خاطراتم !

 

 

وبلاگ عزیزم اینک تو جاودانه خواهی ماند !

 

 

تو یادگاری از دوسال از بهترین روزهای عمر من هستی!

 

 

یادگاری دوران نوجوانی ام !

 

 

یادگاری روزهایی که گذراندم و از دنیای بچگانه فاصله گرفتم و

 

 

کمی ... فقط کمی بزرگ شدم !

 

 

و چقدر شیرین بود این بزرگ شدنم ...!!!

 

 

وبلاگ عزیزم لحظه هایم را درکنارت سپری کردم !!!

 

 

تو قسمتی از زندگی مرا همراه خودت داری !!!

 

 

اشک ها و لبخندها ...

 

 

دلتنگی ها و شادی هایم را ...

 

 

اما هر سلامی را خداحافظی در پی است و

 

 

هر شروعی را پایانی ...

 

 

یک روز با تو شروع کردم ...

 

 

و امروز با تو تمام میکنم !!!

 

 

کوچ خواهم کرد به خانه ای جدید

 

 

به وبلاگی که هیچکس آن جا مرا نشناسد ...

 

 

به جایی میروم که به راحتی بتوانم احساسم را بنویسم

 

 

بدون اینکه نیاز به کپی پیست کردن جملات دیگران داشته باشم!

 

 

جایی که بی پرده بنویسم !

 

 

جایی که نیاز نباشد حتی "گاهی" در آن تظاهر کرد!

 

 

جایی که کسی نگران آرامش من نخواهد بود ...!

 

 

میروم جایی که فقط خدا نوشته هایم را بخواند !!!

 

 

خواننده ی همیشگی حرف های دلم !!!

 

 

میروم شاید این بار آرامش یافتم !!!

 

 

خداحافظ وبلاگ دوست داشتنی ام

 

 

خداحافظ یادگار روزهای سادگی ام 

 

 

خداحافظ دوستان عزیزتر از جانم

 

 

خداحافظ همراهان مجازی ام

 

 

خداحافظ آشنایان حقیقی ام 

 

 

خداحافظ دنیای زیبای من !

 

 

خداحافظ دیده شدن ها !

 

 

خداحافظ شنیده شدن ها !

 

 

و خداحافظ خوانده شدن ها !!

 

 

من کوچ خواهم کرد به دنیای مبهم و پر از سکوتم !!

 

 

من میروم به درونم خودم!

 

 

سفر خواهم کرد تا خدا را در آغوش بگیرم!

 

 

من به آسمان هفتم و 

 

 

به آرامشی زیبا خواهم رسید ...

 

 

مرا عهدیست با جانان ....

 

 

سفری خواهم کرد ...

 

 

 

خداحافظ  " عاشقانه های من "

خداوندا تو میدانی ......
ما را در سایت خداوندا تو میدانی ... دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : dokhtarbakhteyari77 بازدید : 53 تاريخ : شنبه 13 بهمن 1397 ساعت: 12:14